Deel I: Verbannen uit Saga
Hoofdstuk 11: De Grote Samenkomst
2
Maar in de Troonzaal was van dat alles
niets te merken. Eén voor één namen de afvaardigingen het woord en zetten hun
wensen uiteen. De Zwampfeeksen, die elk moeras in deze streken als het hunne
beschouwden, maakten van de gelegenheid gebruik om hun rechten op te eisen op
het Drasbos in noordelijk Karmel en de delta in Niemanslant. Maar daartegen verzetten
Vrouwe Aza en Werefried van Mandipor zich met een heftigheid, die bijna ontaardde
in een handgemeen, en die maakte dat deze kwestie werd uitgesteld totdat er een
algemeen akkoord was bereikt...
Elvin - die nog altijd doorging voor jonkvrouw Elvi - maakte uit de gesprekken
van de voorname en minder voorname toehoorders op dat Aza heerste over het machtige
Karmel, het reusachtige rijk ten oosten en zuiden van Uglon. Daar stond, aan de
voet van de Zilverberg, het Slot Natas, dat zij het hare noemde hoewel er lang geleden
een andere vorst had gehuisd. Maar niemand sprak over datgene dat hij zich
tevergeefs trachtte te herinneren...
De machtige Drost van Porto, een gezette man met kromme benen, scheen haar te
haten met een angstwekkende kracht. De aderen op zijn voorhoofd zwollen op zodra
zij het woord nam.
Dat deed ze altijd rustig, bijna vriendelijk, zonder de vlijmende scherpte in haar
stem die ze tegenover haar ondergeschikten liet horen. Niemand die haar voor het
eerst zag, zou kunnen vermoeden met hoeveel dodelijke precisie deze nobele,
beminnelijke dame haar karwats wist te hanteren. Hoe ze hoge heren en knechten
gelijkelijk aan zich wist te onderwerpen met gesuikerde woordjes en liefkozingen,
met venijnige spot en verholen dreigementen. Hoe ze land na land en koninkrijk
na koninkrijk had opgeslorpt en hoe ze nu ook de steenrijke koning van Saga aan
zich had weten te binden...
De aankomst van koning Oswel de Eerste, op de derde dag van de besprekingen,
viel samen met het Oogstfeest. Duizenden boeren en buitenlui waren samengekomen
in de stad om op het Hemelplein te genieten van een overdadige maaltijd, muziek
en dans, dichtkunst en vuurwerk. Oswel en zijn gevolg bereikten juist het einde
van de Laan van het Zenith toen aan de andere kant van het grote plein de eerste
bloemen van vuur opbloeiden. Het gejuich uit de duizenden kelen gold niet hem,
maar toch knikte en wuifde de koning naar alle kanten vanaf zijn grote zilvergrijze
hengst. Zijn blauw met zilveren mantel lag uitgespreid op de achterhand en daarop,
schijnbaar als een stiekeme verstekeling, reed een eekhoorn mee. Elvin, die
nieuwsgieriger was naar de koning dan naar het vuurwerk, keek het diertje in de
ogen en begreep dat het daar niet zomaar zat, niet een getemd en gebroken schepsel
was, maar de koning werkelijk was toegedaan. Hoezeer hij zich er ook van bewust
was dat Oswel de Eerste hem had verbannen, toch nam de aanhankelijkheid van die
kleine eekhoorn Elvin enigszins voor de koning in.
De nacht bracht een verrassing. Taris, die de feestelijkheden op het bordes
van het paleis had bijgewoond, was laat naar de herberg gekomen. Elvin hield
zich slapende; zijn oren gonsden nog van mensenpraat en hij wilde Rorin niet
wakker maken, die na drie doorwaakte nachten eindelijk ingesluimerd was. Taris
had nog wat naar buiten staan kijken, af en toe een zware zucht slakend,
en zich toen uitgestrekt op de zachte tijk vol vlooien, waar hij bleef draaien
en krabben en zuchten. Toen werd er plotseling aan de deur getikt, vijf keer,
en na een korte stilte nog vijf keer. Taris vloog overeind en naar de deur. Hij
verontschuldigde zich zachtjes en wilde de kamer verlaten, maar de bezoeker
liet dat niet toe. Hij kwam binnen, een in een donker buis gestoken schim,
met een muts diep over de ogen. Hij sloot de deur en nam Taris mee naar het
raam, waar ze beiden in de brede houten vensterbank plaatsnamen. Hoewel ze
hun stemmen dempten, kon Elvin ieder woord verstaan.
`Hier hoeven we niet bang te zijn voor afluisteraars’, zei de vreemdeling. `Je gezellen?’
`Ge kunt gerust zijn, die zijn vast in slaap’, antwoordde Taris. `Wat brengt u hier, Sire?’
volgende pagina |
vorige pagina |
inhoud |
landkaart
wordt vervolgd ! |
loorn